Xueves. Nun hai tertulia, nun hai axuntanza. La muyerada acoyonó col temporal. Qué temporal, nin? Nun sé. Qu'esta nueche nun matamos el tiempu falando? Matámoslu escribiendo, novedá nun ye, y pa encima ameyoramos el vinu y cenamos carne roxo. El vinu ta siendo un château Margerots de 2014, Bordeaux que, como'l Rueda bueno, ye supérieur. Nun hai alderique y lo que hai ye un bolígrafu silenciosu y Spotify. Lo meyor del día ye'l primer pitu y ye la cena si ye cena que preste. Perra Lluna nagua polos roxos restos. Ser humanu tien que vas al mercáu y lléveste al butiellu lo meyor y regao con vinu; ser perra mascota lo que tien ye que te pases tou'l día llambiéndote la clica. De poder escoyer, que caún escueya. Xueves. Château Margerots.

LA TEOLOGAL DE PILARES
(versión n’asturianu)

I

Grapa abierta fincada na plaza’l polígrafu, la Teologal de Pilares, ochobre de 1982.

II

Ún algamara’l cielu nel COU cola hestoria, el llatín, la lliteratura, l’arte y la filosofía, y creyó que tou’l monte yera oriéganu. El Gobiernu de transición del accidental Leopoldo yera l’agonía l’agonía.

III

El cielu algamáu n’edá tan temprana, tempranamente a ún se-y abrieron les puertes del infiernu, branu de 1982, una tarde de sol nel cuartu énte “La conderga” de Franz Kafka. Ye’l destín de la puta encarnadura humana que se fai más entrugues de la cuenta. A Felipe n’ochobre el sempiternu votu inercial pendular, controláu por Alemania y los Estaos Xuníos, púsolu a construyir la España de tebéu y bodeguina. N’abril del añu siguiente’l verbu fíxosenos triángulu escuru. España y quien col infiernu al recostín ingresara, perbaxo’l sintagma de la puerta, na Teologal de Pilares dexaren ensin querer atrás la infancia.

IV

Carne tan apreciao, botones escuros de materia llevantao, llombu que pierde’l nome, l’efeutu’l gordón umbilical ya l’ángulu l’orixe nomábense Ada de Nabokov. Ada y Felipe taben dibuxando’l mundu en que mos movíemos. Perbaxo, undergroud, per dientro, too puxaba pa la destrucción, pero pa la destrucción de qué, foder.