ASTURIES YÁ NUN YE LLUGAR PA LA PONTE'L PILAR

Avisu pa foriatos: Valencia, Canaries y Galicia, per esi orde, yá tán meyor de coronavirus qu'Asturies. Los madrilanos, na ponte'l Pilar, puen dir a eses comunidaes. Si eso, vaigan a Valencia primero, que ye la que meyor ta, porque si-yos da por amiyar en Galicia l'albeitre mátame, y, oi, Canaries siempre ye un bon apañu. Quiero dicir que mos dexen en paz a los primos hermanos. Amás, coimes, a los primos hermanos siempre mos orbaya, ya inclusive va cayenos la de Dios d'agua, que pa entós tamos n'ochobre, nin. Valencia, Canaries, ¿aú van parar? Fáigame casu y nun seya fatu. Cole perhí.

 Apaecía nun llibru que manexase con un celebru sanu yera como conducir un auto automáticu de xeneración cabera a velocidá de cruceru per una autopista alemana y que baxar un puertu montaña per Asturies nun 600-D cola buxía caducada, fadiada la caxa cambeos y los frenos de tambor tamborilando'l tamborileru yera vivir con un celebru anancásticu. Toca baxar nel putu 600 el puertu Ventana con ñeve.

 

HESTORIA D'ESPAÑA NEL FACEBOOK

De xemes en cuando, la Cadarma, en Facebook, nun ye qu'escriba d'hestoria, qu'eso déxalo pa llicenciaos y revistes especializaes; lo que fai la Cadarma ye acadarmar la hestoria, la qu'a ella-y interesa, que nun ye otra que la de los sieglos XIX y XX n'España, dende 1808 fasta la victoria de Glez en 1982. Acadarmar la hestoria ye cuntala con enllaz al presente y, si ye posible, con coña, adelgazándola a los güesos. La xente, güei, ta comportándose nesti país como lo que la xente ye: fato n'hestoria. Tán toos nel sacu la fatada: políticos y enfilaos de barra de chigre; xente con llicenciatures y diplomatures varies y xente que nun foi a sacar la ESO. Poro, la Cadarma, de xemes en cuando, acadarma la hestoria nel Facebook.

 La xeneración más vieya que n'España güei vive ta faciéndolo ente la primer ponte aérea de la hestoria y la cabera llaceria de la hestoria. Hestoria. En xunetu del 36 l'exércitu español qu'en Marruecos tenía ganes de folixa esnaló a la Península cuando ñacieren o diben facelo los neños que n'agostu de 2020 los probes anden perhí cola mazcarita puesta demientres munchos de los sos fíos y ñetos, que ñacieron cola llavadora y el 600 o con Internet a tou gas full time, anden perhí cola mazcarita na pirula o la clica faciendo lo que-yos sal d'ehí. Y llueu Fukuyama falaba de la fin de la hestoria. Nun me foder.

 

Dende 2006 fasta 2010 la Cadarma, qu'entá nun yera cadarma, amburó nueches y muyeres. Nun la mató naide porque nun taba na mano'l destín. Tampoco naide nun mató a naide que tuviere que ver cola Cadarma que tovía nun yera cadarma, que, con cincuenta, viose viva, nun morriera naide, y dixo: ¡á don Destín, voi siguir faciéndote casu, nun me queda otra! Y la Cadarma qu'entá nun yera cadarma fíxose cadarma en Cadarma acaldía más europea y menos española, el destín llevándose pal otru llau xente la redolada pero tovía non na so mano llevase xente de la Cadarma.

Nun sé si estirar más esti testu, que ta escritu arrémente n'asturianu porque pue resultar eróticu ya inclusive pornográficu y sólo l'albeitre y ún de Tinéu son quien a lleelos ensin perder res.

 Yo tengo clarísimo qué es España: una lengua común y su literatura. Tán, amás, dientro España, les otres llingües y les sos lliteratures. No me parece tan difícil.

 Tantos años, en paz, pa facese dende home home escritor. Vocación, años d'estudiu y más de llectura, décades d'emisión de pallabres. Tantos pa, en tan pocu tiempu guerra, esfacese n'home home col instintu básicu de la medrana a morrer. Les armes y les lletres.

 

 

Arrodiáu, tan facultativu yo como ellos, tol día llaboral de facultativos d'un campu que nunca nun me dio más; ye más: del que nun quiero saber nada porque me da perceguera (a la que-y prestaben eses gochaes de muérganos baldaos yera a la mio ma, fíu, colo bien que tu estudies, por qué nun faes medicina); trabayáu tol día con facultativos que de la mio facultá piensen que ye cosa d'estraterrestres col sentíu práuticu nes antenes de marcianu, ún agradez, como nunca na escuela, l'institutu, la facultá, la hora de mandar a tomar per culu el Santu Oficiu.

La culpa nun ye d'ellos, la cosa ta nidia. La culpa ye sólo de mio, qu'escoyí pola semiente un mundiu de física qu'igua con química de farmacia, onde Platón, el mesmu Galenu y l'árbol de la ciencia de don Pío nun tienen requexu. Fuxir. Fuxir a les venti.

Lleer. Siguir lleendo. Pa nun volvese llocu. L'ámbitu onde trabayes nun ye la verdá. Mira pa enriba anque heba reparase la fachada de to d'un sistema que va camín de ser una dictadura sanitaria. Nun tamos escribiendo de la pandemia. Nun fai falta pandemia porque esto vien de lloñe. La medicina cola melecina va sobrada.

Conocer y enfilar camín de naide a casa.

Quien ye él so lleendo, llueu escribe. Otros alienden d'otres vides. ¿Más productives? Pue. Nel foi, el so maxín enxamás algamó lo práutico. Dende bien neñu, ensin sabelo entós, foi poeta, güei poeta arrenegáu, escribidor, pola fuercia del sen y yá pola inercia, de proses de curtiu percorríu, fuxíu de lo común. Ye esi qu'asoma pel Facebook y quién so nun lo sé nin yo.

-Qué lástima que el virus no arrase con toda la hostelería y el turismo de este país a ver si por cojones espabilábamos en industria y ciencias.
-¡Milagru, milagru!
-¡No milagro, milagro, sino industria, industria!
-Que, n'España, sólo val pa que Basiliu se case con Quiteria.
-Así ha sido.
-Y seguirá siendo, hom. Ta bien que suañe con una Milán equí, o una nueva Uninsa, pero dame que non, ¿eh? Valta'l bichu esi la hostelería y quedamos ensin nada. Bono... Quédanos una filera paraos d'equí a la Milán d'Italia que va meter mieu, les ciencies y la industria pa prau, o pa otros más espabilaos. Fáiga-y usté casu a Fraga, qu'esi sabía. Spain is different!
-¿Sabes qué te digo, Senén? Que lo veo y subo. ¡Que ya está bien, coño!

FATADA MADRILANA

Agora, y enantes, y siempres, vamos, fuimos y vamos dir en sen contrariu a les sableres, enllenes de fatos d'equí y fatos foriatos que, equí, son madrilanos (n'otros llaos sedrán asturianos). Madrilanos equí y ellí asturianos, esos qu'abarroten sableres, amás de fatos son agora unos fíos de puta, qué quies que te diga. Ún atopa con dibuxos como esti (nun hai nada más ridículo qu'un madrilanu berrando porque se siente víctima, él tan gayasperu faciendo de menos a los demás allá per onde pasa y pisa) y val Dios que la viñeta esa fíxola ún del Real Madrí y con eso yá ta too dicho. Quiciabes doliera si tuviere dibuxada por ún del Atléticu o del Rayu, pero tando como ta dibuxada por ún del Real Madrí lo que nella ún ve ye que la xente fux non del Covid sinón d'esi equipu fútbol de mierda, de los pas y sobre too del putu ñácaru que lleva tan espantible escudu.

NA NUEVA NORMALIDÁ

Nel aniciu de la Nueva Normalidá yá que non vida d'aldega sí pelo menos caleyar les siendes de la redolada adomaes pol Conceyu y asina pasín a pasu estrenemos na Camocha terraza, dende marzu nun tomábemos un café na cai.

-¡Hosties, qué caro!

A la Cadarma de la Nueva Normalidá nun ye que-y duelga soltar les perres pa dos cafés con lleche y xelu pero fadia.

-¿Fixístite agarrada, Cadarmona?

-Nun sé yo.

La Nueva Normalidá nun va ser solo llevar como un baberu la mazcarita.

MADRILANOFOBIA

Mañana entama'l baturizu, la folixa xeneralizada, el baruyu, el xaréu. Fináu l'estáu d'alarma, mañana entama la democracia de la Nueva Normalidá. Equí, el virus nun esiste. La Nueva Normalidá ye un estáu de coses nel que nin Dios-yos fai casu, sofitada na responsabilidá de la xente. Diz Simón que lo meyor ye que la xente nun salga de la so provincia y la xente lo que va facer ye salir mui democráticamente au-y salga d'ovarios y coyones. El de los “montaditos, cañitas y cafelitos” va colar, otru branu más, p'Asturies; va enllenar Xixón de patetismu paletu madrilanu y pa enriba agarráu, qu'esi nun duerme n'hoteles de cinco estrelles nin gasta perres en chigres como pa valoralu very important people. Otros branos el madrilanu yera un fastidiu pa los oyíos col so acentu de perceguera y los sos “ej que me le han traído ayer y por eso las he dado propina”; este branu'l madrilanu ye un peligru víricu, pasada la fas trés pel forru los sos coyones d'embeligru d'España. Sí, teo madrilanofobia, dende tolos branos d'enantes, pero esti branu teo tamién madrilanomiéu.

FATAES A MANZORGA Y MANDRECHA

L'otru día tábemos a manzorga col castellán de guah.a fatona de la Irene Montero, ministra d'Igualdá ensin igual, o ensin iguala, nun vaiga ser que, jo, tía, mogollón. Güei decatámonos de que quien fora a mandrecha ministru d'Interior diz que-y dixo Benedictu XVI que ye'l diañu'l que quier francer España por aciu'l llabor contrarreformista, que lu fadió a base bien. ¿Esti país nun ye pa querelu, hom?

SEDRÁ QUE NUN SÉ

Daquién perimportante enllenu sabencia debió dicir que'l bichu la China tarrez cafeteríes y terraces porque naide nelles nun lleva mazcarita. Nelles, la cuspita del falar ye inocuo y el peligru namái ta na mente d'un inorante como yo.

ESCAECÍU HOSTELERU

Nin ún nin otru: nin el Trés14 nin La Caleya Imaxinaria. Per fuercia garres costumes nueves y llueu yá nun ye a quitáteles naide y entá menos si tas aforrando lo nunca visto:

Llevantástite de la cama y faes el café; turres el pan y únteslo cola to fake mantega light; El Comerciu lléeslu nel ordenador. La Caleya Imaxinaria nun collechó. Nel Santu Oficiu saques el café de la máquina d'enriba, cincuenta céntimos. El d'enfrente nun pañó res. Pela nueche, sírveste tan gayasperu a ti mesmu'l vermú con una tapa moxones. El Tres14 dexó de recaudar.

LES PRIESES NOS TIEMPOS DEL COVID

Llego a casa de mercar nel Carrefour alimentos dellos de primer necesidá, dellos col IVA del ventiún por cientu (estos quien sepan per ónde aliendo aldovinarán cuálos), cuando me digo nin, yá ye hora d'echar un pitu, pero qué pitu, collaciu, retrucóme la memoria recobrada, qu'echara'l caberu na cai namái finar la estaya, enantes de garrar la moto, la Honda güei. Dánseme mal les prieses, poro prefiero alendar fondo, recoyer despacio l'aire qu'alimenta los pulmones, pero un pitu ye un pitu, l'estancu taba peslláu y l'horariu'l quioscu ye d'aquella manera. Coyí les llaves y salí escopetiáu fasta qu'a mediu camín espirrié y dime cuenta que nun llevaba mazcarita, y sentíme esnudu, en porriques, y avergoñáu volví pa casa corriendo a pola ropa. El quioscu taba zarrando. Pelos pelos pillé'l tabacu.

Nun ye bono qu'Ish siga solu. Y esta fin de selmana apaeció Doishshah. Esti YHVH d'agora apreta pero nun afuega.

Ñatura dotóme d'una tiesta cabrona, una d'eses a la que de xemes en cuando-y da por garrar circunferencia p'alloriame. Que los complexos, como diz Jung, son autónomos, eso sélo yo dende los cuatro años. ¿Qué fixi güei? Caleyar al debalu llegalmente en tiempu, distancia y forma, per primer vegada dende l'estáu d'alarma.

YO YE QUE SO PORTUGUÉS

1

La fase 1 ye un esparate. La Policía alcuéntralu a usté andoliando perhí a ocho quilómetros de la so casa na franxa horaria que-y tien salío de los coyones, los axentes párenlu, entruguen y usté-yos retruca que va a una terraza dos quilómetros más allá a tomar un café con lleche con dos de zucre. Val lo mesmo pa la moto multiplicaos los quilómetros por diez.

2

Salgo del Santu Oficiu a les ocho la tarde y yá nun son solamente ciclistes, corredores y peatones sinón tamién el tráficu a gasolina del Antiguu Réxime. La fase 1 ye un esparate, con más xente a rostru descubiertu qu'amazcarao.

3

En dalgunes terraces fórmense fileres, fanáticos del aire llibre, parque d'atraiciones d'Europa, ágora de filósofos de titular de periòdicu a toa páxina.

4

Ríndome, entiéndolo, inda me sorprende qu'al español-y tengan consiguío zarralu dos meses en casa. Yo ye que so portugués.

ESTÁU D'ALARMA

¿Sacar pa la cai a la perra a mexar y cagar ye una causa de fuercia mayor?

L'OFTALMÓLOGU

Si ayeri, nel Vinu a Vinu, foron dos lesbianes, güei, na Caleya Imaxinaria, foi'l mio oftalmólogu: veslu, fuera l'entornu, como lo que ye, un guah.ón de trenta y tantos cola so camiseta de físicu cuánticu medio calvu y con gafes falando con dos amigos tan friquis como elli. Si usté quier una vida encarrilada, estudie medicina. Ye una vida tan de baberu que nun entra cualquiera porque la torga ta al entamu, si non nun habría naide más pa les otres funciones sacantes barrules robando cobre y barrulas xamones nel Supercor. Home, ye verdá que ties de valir, qu'a cambéu de dir como un tren camín de la estación cabera has ser bien aficionáu a los coldos, ha prestate comer, mexar y cagar medicina, tar arrodiáu d'amigos médicos colos que vas aldericar de medicina y vas tener medicina per vida como si tuvieres na cárcel d'Hipócrates a cadena perpetua. Pero oi, caún ye como ye y cadós ye una piragua.

L Y PLUS

Nel Vinu a Vinu, dos lesbianes de llibru freudianu, la de la drecha na barra´l camioneru, llombu anchu, pelo prieto a cepiyu, tetes poques; la de la esquierda, roxa osixenada, tetes pa quita-y l'hipu a un paisanu camioneru.

Lo de la virago (lo siento, “virago” termina en -o, como “pianista” termina en -a por mucha testosterona que gaste quien toca el piano) Gimeno, como sea cierto todo lo que de ella cuenta que ha contado la derecha (silencio en el arco de centroizquierda, por omisión o porque quizás no haya nada), es para echarse, como hombre vs mujer, a temblar. 

-Entames coyonudamente'l testu nomándola “virago”, cachu Cadarmona.
-Home, Senén, ¿visti les semeyes d'esa muyerona?
-Sí, hom, pero, d'aniciu, asina, tas condicionando al llector.
-Quiciabes, pero'l llector ta lleendo que quiciabes nun heba nada.
-Cadarmona, Cadarmona, nun t'escudes, que pescudo que la “muyerona” bien nun te cai.
-Pue ser que me tenga condicionáu la drechona (nun te digo yo que non) y qu'heba d'estudiar más no fondero'l casu. Pero medrana mete la muyerona. 

Lo que no le he contado a Senén es que tengo preparada por la igualdad la vaselina para este fin de semana. Nunca es tarde si la dicha es buena.