La cadarma que llee

1960/61

Xixón ta que ruempe'l pluviómetru. Payares nun da tregua. Cafien l'agua y el cutu. Yá ta bien, ho.

Un añu dempués, Xose Albertu, l'home d'Ikea, va dir pa la puta cai, despidíu del Sporting, que malalienda. Solo una vegada en tola so hestoria nun foi pa Tercera (Segunda B) porque Dios, con una moneda, nun quixo que baxare. O la Virxe de Cuadonga, que ye la so ma d'equí. Tábemos (bono, meyor “taben”, porque la Cadarma entá nun ñaciera) na temporada 1960/61, que'l Sporting, entós “Real Gijón”, prohibíes les pallabres foriates (“Real Xixón” tampoco nun valía -nun val nin güei-) yá sabéis por quién, finó mui finamente en puestu de promoción pola mantenencia, na que'l Burgos, de Tercera, corónos. Baxáremos a Tercera pero tate que nestes amiya la palomba l'Espíritu Santu cola anuncia que'l Condal de Barcelona refuga siguir xugando en Segunda y que'l so llogar vamos ocupalu nós, yá veréis. La Federación entama n'agostu en Mallorca un tornéu ente equipos con drechu a ocupar la plaza vacante. El Sporting xuega la semifinal contra'l Castellón y empata a dos nel tiempu reglamentariu nel minutu caberu y de penalti, y a trés na prórroga, poro la mantenencia ha de llograla per aciu una moneda que va esnalar. Fácil: la palomba (a una ma nun se-y lleva enxamás la contraria) gárrala col picu y selemente la posa en suelu favoratible al Sporting. Na final, ganemos al Atléticu Sevilla (2-1). Y asina foi como nun baxemos pa la Tercer División.