La cadarma que llee

CORRUPCIÓN VAXINAL NEL SANTU OFICIU (9)

Yo creo qu'esta vegada'l santu arrepintiérese de lo que tenía fecho y qu'al tercer día púnxome delantre los güeyos la primer señal de que s'enquivocara, señardosu de tiempos meyores. Piedra, que trabayaba p'asuntos de la mar y al que-y prestaba facer cocina, dexáranos el barcu que tenía atracáu nel Muelle y la mesa puesta pa la cena: Si quieres hacerlo bien, no se me ocurre escenario mejor; hoy por ti, mañana por mí. Coño, gracias, Piedra. Cenamos de baberu la cocina Piedra, bebimos de baberu'l vinu Piedra; cañicándonos selemente babor estribor, estribor babor; sorriendo, mirándonos, falando, esperando... La ropa foi cayendo, yá tamos en popa en cama, Dios, qué guapa, esclamaba la Vaxina falófila qu'a rau restalláu metióse la filia au correspuende, nel vaivén de la nueche la mar... Fasta que sentí un glayíu, hosties!, ye pa tanto? Yá? Qué muyer la Vaxina! Joder, acabo de clavarme un puto anzuelo en el antebrazo!!! Llevántalu. Efeutivamente, tenía colgáu nél un cachu anzuelu antisexual que metía medrana por cómo-y tenía afuracao'l pelleyu llantáu pela base la u a la carne esnudo de la muyer en porriques y fin del episodiu.