lunes, 1 de abril de 2019








DOCENES NOTES DE FIN DE SELMANA

Málaga 1-1 Sporting

(0-1)

-¿Patadón? Nun entiendes, bobu. Díxolo Xose Albertu: que’l nuesu ye un fútbol direutu y añádote yo que minimalista, mariconaes les xustes. ¿Nun ves que faló l’otru día d’ataques d’ocho segundos? Los tiquitaques vamos dexalos pa prau, que nun tán pa nós. Fíate de Xose Albertu, que sabe y dar paez que dio cola tecla de lo que pue dar esti Sporting.

(1-1)

-Pero la pareya Allegría Djurdjevic ye innegociable, hom. ¿A cuentu de qué sacó al Uros por Pablín, que ye’l mesmu caballu llocu? Que yá, que yá se vio que nun yera tarxeta colorada pero paeciólo; hai que ser burru, coimes. Menos mal que l’árbitru taba naguando por reequilibrar l’alcuentru, iguar l’estrozu. Pero ye lo mesmo: teo pa min qu’once escontra once yera victoria de xuru. Prestóme tovía más esti Sporting que’l del derbi, nin. Va ser perdifícil que daquién-y meta’l canil si mos respeten les mancadures.
-Oi.
-Dime.
-Uros ye un Guerreru pero a lo bestia.
-Calla, ho. Tremecí col penalti.
-Agora a facer bonu’l resultáu en Tenerife.
-Voi pone-y un dos.
-Encantáu, don Fernando.
-Lo mesmo te digo, Senén.
-Nun sabía que falabes asturianu.
-Yá ves, Senén. Sorpreses te da la vida. Pero esto nun lo cuentes nel foru.
-Qué va, ho. Nun diben creyeme.

Xuacu

-Qué pena lo de Xuacu, ¿eh ho?
-Tu tuvisti con él aquella nueche na que dibeis pasaos de copes y nun paró de falate de cine de ciencia ficción.
-Abluqué colo que sabía. Pasémoslo bien.
-Y dempués tuvistis un bon ratín falando de la hestoria d’España.
-Tamién.
-¿Tamién controlaba?
-La de Dios. ¿Qué nun sabía esi paisanu?
-Bones copes tuvieron que ser.
-De les meyores, Senén. De les meyores.
-Raru yera’l Xuacu, ¿non?
-Más que nós, Senén, que yá ye dicir; pero un cachu pan como él solu.

Rotura

Esta democracia nuesa escrita na Constitución de 1978 y desendolcada a zarapicones déxase ver en campaña eleutoral. Ye nella cuando s’entiende qu’imposible:

Primero. La xente escaso qu’hai con xacíu y conocimientos ta a otros deleres: investigando’l cáncer o faciendo lexicografía, qué sé yo. Metío en política ta la magaya, la xente que nun algamó cosa meyor. La tercer España encueye los costazos, suspira y sigue a lo suyo.

Segundo. La rotura d’España, que quiciabes cuando lo foi foi España per aciu l’ordeno y mando (orde y mandu) del centralismu castellán, ye imposible de coser. Ensin espadones carcamales o progresistes (pal casu son lo mesmo), nun van a ser enxamás a ponese “d’alcuerdu” la esquierda cola drecha, los descendientes de la antigua federación de reinos católicos colos simpatizantes de Felipe V; y menos colos imbéciles del apartáu primeru.

No hay comentarios:

Publicar un comentario