EL XARDÍN DE LOS SENDEROS QUE BIFORQUEN (10)
Aquel universu de Carl Sagan quedó soletu, desfasáu cuando
se descubrió que la espansión, lloñe d’amenorgar, taba acelerando; un puxu talu
del Big Bang tien de dar en resultes un universu planu d’espoxigue infinitu.
Efeutivamente, la triangulación d’espaciu abondu amosó ciento ochenta graos.
Los físicos entamaron a falar d’enerxía escuro, que nun se sabe qué ye pero
ensin lo cualo nun se desplica tal aceleración. Tamos tovía nun universu únicu.
Esti universu de nós con un radiu de 1.37 x 10^26 metros observables nel que
tán unos doscientos mil millones de galaxes allonxándose unes d’otres sacantes
seyan tan vecines que la gravedá ente elles faiga por que acaban axuntándose
nun matrimoniu desesperáu de llonxanza (Vía Láctea y Andrómeda).
-¿Planu dicíes? ¿Cómo
ye eso? Yo veo tres dimensiones, la
Tierra ta nel espaciu, per toos llaos hai estrelles, perriba,
per baxo, seya lo que seya enriba y embaxo nel universu. ¿Cómo va ser planu?
-A ver, hom, planu
nun quier dicir que nun tenga volume; planu
quier dicir que l’universu ye llanu, que nun ta zarráu como una esfera, que si
vas nuna direición enxamás vas atopar col puntu de partida, como cuando la Tierra yera plana; vamos,
que El planeta los simios de Charlton
Heston ta pasáu de moda.
L’universu que vemos tien el radiu que diximos que dicen.
Más nun somos a ver porque la lluz nun ye a algamar la dilatación, que cuerre
más. Más allá de lo que vemos supónse qu’hai infinitos volumes de Hubble y a
vueltes otra vegada col conceutu d’infitinu tu tas lleendo esto a 10^10^115
metros d’equí no que ye escuridá pa ti dende equí. Bienveníu, bienvenida al
multiversu cenciellu de nivel 1. Lo que sí tien gracia ye qu’un merucu pernanu
perdíu nun microespaciu l’universu escomanáu tea imaxinando’l grandor d’esti.
No hay comentarios:
Publicar un comentario