ASTURIANÍA
Dempués de los trienios
qu'atropa dende'l 97 col vinu a ver quién ye'l guapu que-y vien col
cuentu de que carne roxo siempres con tintu agora que lo amarida colo
que-y peta, qu'esta nueche ye un Nivei 89 Peñín, d'uva non
asoleyao; lo que seya por esmucise pel furacu l'escaecimientu nestes
hores caberes lloñe del tratu, por coyones y manduca, cola xente. La
xente ta perconvencío de que la vida nel universu ye un milagru y
fasta'l más fatu nun quier morrer cuando-y sal un granu nel cuerpu
nun vaiga ser que l'universu quede ensin recursos. Esto cafia de la
Dios, nun fadien.
Camiento que güei solo va
siguime, espublizaes estes pallabres, l'albeite. Y yo m'entrugo: ¿tán
los asturianos pa la cooficialidá? Esto mete mieu. Agora que, qué quier que-y diga: cago pal asturianu que nun tien nin puta idea de lo
que tamos falando y amás tarrezlo y llueu farda d'asturianía porque
ye quien a metese pel gargüelu una caxa sidra. Home ho, que nun me
toquen los coyones. Asina mos va perequí, que somos la risión.
No hay comentarios:
Publicar un comentario