Podemos nomalo'l milagru
l'agua ferviendo. Tamos llimpiando a vapor un mueble cocina de 1980 y
amás de desinfestáu paez que lu metimos na máquina'l tiempu
p'atrás.
Esta tarde doña Lluna
pegónos un bon sustu. Andolia al debalu per casa, cai, llevántase,
nun sabe ónde va, vuelve a cayer, llevántase, buscamos nel
smartphone'l númberu de teléfonu de dalgún albeite que tea
disponible en Xixón, de xuru que foi la llende trociada de carne
que-y dimos pa xintar a falta piensu, cago en ros, pa matanos; ¿pero
y si nun yera eso?, ¿si yera que-y llegare'l día? Nun muerras,
Lluna; nun me faigas eso un domingu, ho, cago en mio mantu.
Garrámosla en cuellu y ponémosla na so cama, quitámos-y el collar,
tamos un cachu a la vera d'ella, cariciámosla, tranquilina, Lluna,
nun muerras, yá tenemos el númberu d'un albeite, yá tamos pensando
en llamar un taxi qu'almita mascotes anque paez que Lluna, chada, va
ameyorando.
Tamos (plural maxestáticu
o asociativu, nun sé) na Caleya Imaxinaria y tuvimos que peganos con
doña Lluna pa que quedare en casa. Puta que la parió.
No hay comentarios:
Publicar un comentario