La cadarma que llee

HAI DÍES

Hai díes nos qu'a ún más-y val nun llevantase de la cama y más tovía nun abrir los güeyos pa siguir protexíu nel mundiu submarín de los suaños anque un talu Ernestu te torture con un fierru ingrientu no baxero'l vientre. Bien ceo pela mañana a doña Lluna volvió da-y l'ataque borrachera, n'ayunes, colo que la indixestión queda escartada, ne, y güei ye xueves y non domingu, asina qu'al cuellu y del albeite nun te llibra esta vegada nin Dios, nun me mires con esa cara. Analís de sangre y en media hora tán los resultaos. WhatsApp pa los trés íntimos, Lluna talo y talo, el cafetín con lleche y xelu, dos pitinos güeyando La Nueva España y pa u la muyer albeite, que, amosándome l'analítica impresa, creye que ye cosa del zucre, lo que vien siendo una hipoglucemia llibru; que tendríemos que ver d'ónde vien, una ecografía pa escartar el cáncer de páncrees y si ye necesario operar a doña Lluna.

-Espere, ho. ¿Usté sabe cuántos años tien el bichu? Quince. A doña Lluna nun la abre nin Dios nin gratis.
-Yá...
-Si tien de morrer porque-y llegó la hora, mientres nun sienta dolor que siga p'alantre tomando tolo que seya necesario, que por perres nun ye, ¿pero tayala? Non, home, non.

Ayeri ye güei y doña Lluna, col engañu les pastilles escondíes n'alimentos que-yos presten a los perros y una ración más de comida diaria, trotia y fasta blinca con ganes de fiesta, bien coordinada. Nun mos paez la cosa cosa de cáncer. Sicasí, ayeri foi'l día pa nun espertar, el día que tres lo de Lluna morrió la batería la Honda. Tamién ye verdá que Lluna va pa quince años y la batería pasa de trés y que nun se puen pidir milagros.