La cadarma que llee

Como nos axuntamos dos que nun somos gota comediantes, fuximos del entierru la sardina pa comer parroches. Garremos la carretera autonómica, vacia, y colemos pa Lluanco pa llegar n'horariu de xinta européu. Saliónos bien: chigre y terraza pa nós y atención darréu. Botellina sidra (corchu amañáu pal escanciáu triste d'interior -afuera tiraba'l vientu-), unes llámpares nuna salsa marrón picante y una docena d'hermanes pequeñes de la sardinona del antroxu dirixíu que dixo la paisana que llegaren güei.