L’AMENORGAMIENTU LA
EDÁ
Cayó güei un bastiazu que dexó pingando “El tiempu de
Manolo” dientro la mochila, que caló nel trayeutu en moto camín del SO al
garaxe. Téngolu a secar. Ta fadiándome porque ye llibru de biblioteca pública
qu’amás taba nuevín porque lu lleeron cuatro gatos asturianistes. Pa una vez
que nun guardo’l procuru de metelu nuna bolsa plásticu de les de conxelar
alimentos, llueve que pa qué y cala la mochila col llibru dientro pa encima mal
allugáu, que ye’l sitiu d’atrás: abellugáu na mochila pegáu al llombu del
motorista llibraba. Pa lleer, si nun yes maniáticu, val de sobra, pero un
bibliófilu testeriáu nun va ser a afayase nél; val Dios qu’un bibliófilu yá lu
tendrá mercao y numberao na so biblioteca particular. A la Cadarma da-y lo mesmo
llibru que fotocopia, papel que PDF o epub, ordenador que táblet o ebook de
tinta electrónico. La Cadarma
dexó bien llonxe les maníes bibliófiles consciente de que pal cementeriu nun va
llevales. La Cadarma
deprendió a amenorgar la lliteratura al testu. Tamién ye verdá qu’enantes facía
semeyes con réflex analóxiques y dixitales y agora failes col smartphone y
qu’escuchaba música d’un Technics modular con bayura vatios musicales y agora
oye Spotify nesi smartphone con unos bluetooth Xiaomi pequeñinos. Sedrá
l’amenorgamientu la edá.
No hay comentarios:
Publicar un comentario